Les derniers jours ont vu fleurir des avis sur l’opportunité d’un gouvernement d’union de la gauche en région wallonne. Le Parti Communiste de Belgique tient à rappeler que quel que sera le gouvernement, il continuera d'appliquer les critères d’austérité, projet politique de l’Union européenne, pour étouffer et écraser les revendications des travailleurs. Nous rappelons que les unions électorales de la « gauche » ont toujours été des illusions voire des trahisons pour la classe ouvrière malgré quelques avancées sociales. Ainsi la gauche plurielle en France de 1997 à 2002 a procédé à la privatisation de grandes entreprises nationales comme France Telecom, Air France ou des banques comme le Crédit Lyonnais. La majorité plurielle a également adopté le premier paquet ferroviaire imposé par l’Union Européenne qui libéralisait le fret, prélude à la libéralisation du transport des voyageurs.

L’exemple d’une majorité portugaise a également été brandi comme modèle pour contrer la montée au pouvoir de la droite. Le cas du Portugal n’est guère différent de celui de la Belgique où les syndicats locaux mobilisent contre le gouvernement qui n’a pas augmenté les salaires des fonctionnaires depuis 10 ans, le gouvernement vote majoritairement avec le CDS (droite), notamment la facilitation des licenciements, l’augmentation de la période d’essai à 180 jours, la rupture des conventions collectives…

Similaire, le cas espagnol, avec un gouvernement social-démocrate minoritaire avec soutien extérieur de Podemos avant les élections législatives d’avril 2019, montre l’inféodation aux intérêts impérialistes quand le premier Ministre Pedro Sanchez reconnaît Guaidó, le putschiste vénézuélien, quand Pedro Sanchez défend le modèle social européen. En plus, le gouvernement du PSOE n’est pas revenu sur la réforme des pensions appliquée par la droite et qui exclut de nombreux travailleurs de leur droit à la retraite.

Les négociations en Belgique ont eu le mérite de montrer que le principal ennemi de la bourgeoisie et de la social-démocratie reste le communisme.

La réponse aux aspirations légitimes des travailleurs et allocataires sociaux à une politique sociale de gauche ne passera pas par une gestion du système qui organise notre exploitation et détruit nos conquêtes sociales. Elle passera au contraire par une lutte claire contre le capitalisme, par le renforcement, dès maintenant, des luttes sur les lieux de travail, dans les entreprises, les services publics, les écoles, les universités, par l’organisation de grèves générales et par le renforcement de la conscience révolutionnaire. Il est temps de reprendre la lutte lorsque nous étions 120000 dans la rue en 2014.

La bourgeoisie essaie de détourner notre colère en prétendant ouvrir le gouvernement à la société civile, concept volontairement flou qui permet le maintien du système par des technocrates au service du capital. Les politiques antipopulaires et antiouvrières qui seront menées par les futurs gouvernements alimenteront le fascisme que nous contiendrons et repousserons par la lutte. Ce n’est pas aux travailleurs à payer la crise.

Organisons notre classe et notre révolte dans un front anticapitaliste, antiimpérialiste, antifasciste pour le socialisme et la paix. Renforçons le parti de classe, le Parti Communiste de Belgique.

Nota van de CPB over de post-electorale situatie

De afgelopen dagen zijn er allerlei opvattingen opgedoken over de wenselijkheid van een regering van eenheid van links in het Waalse gewest. De Communistische Partij van België wil eraan herinneren dat wat ook de samenstelling van de regering zal zijn, deze de criteria van besparingen, het politiek project van de Europese Unie, zal blijven toepassen om zo de eisen van werknemers totaal te negeren en te doen verstommen. We herinneren eraan dat de kiesbonden van de "linkse", ondanks soms een geringe sociale vooruitgang, altijd illusies waren of zelfs verraad aan de arbeidersklasse. Zo heeft de linkse meerderheid in Frankrijk van 1997 tot 2002 grote nationale bedrijven geprivatiseerd zoals France Telecom, Air France of banken zoals Crédit Lyonnais. De linkse meerderheid keurde ook het eerste pakket spoorwegmaatregelen goed dat werd opgelegd door de Europese Unie en dat het vrachtvervoer liberaliseerde, dit als voorloper van de liberalisering van het personenvervoer.

Het voorbeeld van een Portugese meerderheid werd ook voorgesteld als model om de opkomst van de macht van rechts tegen te gaan. De Portugese zaak verschilt nauwelijks van die van België, waar de lokale vakbonden mobiliseren tegen de regering die de salarissen van ambtenaren sinds 10 jaar niet meer verhoogde, en waar de regering in meerderheid stemde met de CDS (rechts), in 't bijzonder voor de vergemakkelijking van ontslagen, de verlenging van de proefperiode tot 180 dagen, de verbreking van collectieve overeenkomsten ...

Zo toont ook het geval van Spanje, met een sociaaldemocratische minderheidsregering met steun van buitenaf door Podemos vóór de verkiezingen van april 2019, de dienstbaarheid aan imperialistische belangen wanneer premier Pedro Sanchez de Venezolaanse putchist Guaidó erkent en het Europese sociale model verdedigt.

Bovendien draaide de PSOE-regering de hervorming van het pensioenstelsel niet terug, die door rechts werd doorgevoerd en veel werkers uitsluit van hun recht op pensioen.

De onderhandelingen in België hebben de verdienste gehad aan te tonen dat de belangrijkste vijand van de bourgeoisie en de sociale democratie het communisme blijft.

Het antwoord op de legitieme verwachtingen van de werkers en van de ontvangers van sociale uitkeringen ten opzichte van een sociaal beleid van links zal niet worden geleverd door een systeembeheer dat onze uitbuiting organiseert en onze sociale verworvenheden vernietigt. Integendeel, een echt antwoord zal moeten afgedwongen worden door een openlijke strijd tegen het kapitalisme, door die strijd op de werkvloer, in bedrijven, bij de openbare diensten, in de scholen, aan de universiteiten nu te versterken, door algemene stakingen te organiseren en door de versterking van het revolutionaire bewustzijn. Het is tijd om de strijd van 2014 te hervatten toen we met 120.000 op straat waren.

De bourgeoisie probeert onze woede af te weren door te beweren dat ze de regering openstelt voor het maatschappelijk middenveld, een opzettelijk vaag concept dat de handhaving van het systeem door technocraten ten dienste van het kapitaal mogelijk maakt. Het antipopulaire en tegen de arbeiders gerichte beleid dat zal worden gevoerd door toekomstige regeringen, zal het fascisme voeden dat we zullen aanpakken en terugdrijven door de strijd. Het is niet aan de werkers om de crisis te betalen.

Laten we onze klasse en onze opstand in een antikapitalistisch, anti-imperialistisch, antifascistisch front voor socialisme en vrede organiseren. Laten we de klassenpartij, de Communistische Partij van België, versterken.